#28

Zaczęłam siebie pytać co tak na prawdę mnie uszczęśliwia. Wiadomo, że swoją przeszłość mam niezbyt fajną poprzez pewne osoby, dlatego ciężko mi czasami powiedzieć co sprawia, że czuję się szczęśliwa. Gdyby ktoś zapytał się mnie teraz, w tym momencie jak się czuję odpowiedziałabym, że nie wiem. To jest ten czas, to jest ta chwila kiedy z jednej strony czuję się fatalnie a z drugiej strony skaczę z radości.
Pytanie teraz dlaczego tak jest?
W sumie nie wiem, nigdy nie doszukiwałam się powodów, dlaczego jestem smutna. Zazwyczaj sprawiały to pewne osoby, muzyka, pewne sytuacje. Teraz gdy jestem smutna, to mój smutek nie ma żadnego powodu. Każdy z nas ma takie dni kiedy po prostu płacze, nic mu się nie chce i dla niego świat jest szary. Na szczęście gdy mój świat powoli traci barwy, wiem, że jest osoba, która z miejsca pokoloruje mój cały świat i wtedy znikają wszystkie smutki i jest na prawdę dobrze.
W życiu czeka mnie wiele zmian, czekają mnie trudne decyzje do podjęcia aczkolwiek zawsze sobie powtarzałam, że nie wolno się poddawać, że warto iść za szczęściem. Dziś jestem takiego samego zdania i pewnie również przez to jest wiele nieprzyjemnych sytuacji, które nigdy nie powinny mieć miejsca. 

Życie jest po to aby uczyć nas na własnych błędach. Zazwyczaj jest tak, że jeśli popełnimy błąd to drugi raz już nie zrobimy tego samego. Jest to pewna lekcja, na której czasami są sprawdziany, których czasami po prostu nie zdajemy i potrzebujemy poprawki. Troszkę śmieszne, że porównuję życie do szkoły, ale ja tak to widzę.
Wiele nieprzyjemnych sytuacji, które miały miejsce w przeciągu kilku lat nauczyły mnie bardzo wiele. Przede wszystkim dzięki nim stałam się bardziej twardsza na pewne sprawy. Oczywiście wrażliwość jest i ona nie zniknie, bo są rzeczy, które sprawiają mi ogromną przykrość. Ale patrząc na to jak się zmieniłam przez okres 2 lat to jest pod wrażaniem. Ponieważ dziś radzę sobie z czymś, co dawniej spychało mnie na dno.